سلام‌وطندار نینگ تیکشیرو نتیجه‌سی؛ دایه‌‌لر ایش فرصت‌لری کم‌لیگی‌ بیلن روپه‌ره‌لر

آن‌ها تاکید می‌ورزند که نه به آب پاک دست‌رسی دارند، نه به سرپناه و نه هم به مرکز‌های بهداشتی و دارو. آن‌ها از نهادهای مددرسان می‌خواهند که به چالش‌های آنان توجه جدی شود.

در گوشه‌‌ای از «قلات» مرکز ولایت زابل، برگشت‌کنندگانی دیده می‌شوند که از پاکستان آمده‌اند و با نوشیدن پیاله‌ی چای، برای چند لحظه‌‌ای آرام می‌گیرند. هرچند می‌دانند که در نبود سرپناه و امکاناتِ نخستین، آینده‌‌ی ناروشنی در پیش دارند.

سیدگل، برگشت‌کننده از پاکستان می‌گوید: «ما که این‌جا آمده‌ایم، نه خانه داریم و نه امکانات. بعضی‌ها در خیمه‌ها و بعضی‌ها در دکان‌ها شب‌وروز‌شان را سپری می‌کنند و واقعا زندگی برای ما بسیار زیاد سخت است».

جمعه خان، برگشت‌کننده‌ی دیگر از پاکستان می‌گوید: «خواست ما این است که از این‌جا ما را به جاهای که به بازار نزدیک باشد انتقال بدهند و برای ما سرپناهی بسازند تا از این وضعیت بیرون شویم».

اکنون آن‌ها یا در خیمه‌ها و یا هم در دکان‌ها زندگی می‌کنند. هم‌چنان آن‌ها از رفتارهای بد پولیس پاکستان در کار اخراج مهاجران افغانستان می‌گویند.